Photos by Unsplash
Mijn grootvader woont in een woonzorgcentrum. En hoewel hij er niet helemaal gelukkig is, zal het niet gelegen hebben aan de initiatieven die men er organiseert en ondersteunt.
Zo is er onlangs iemand langs geweest die hem geschilderd heeft.
Een heel mooi portret waarin je hem goed kan herkennen.
Dat circuleerde de afgelopen dagen per mail in de familie op initiatief van mijn moeder, die hem het meest bezoekt.
Ze had het portret in zijn kamer gevonden en hem ernaar gevraagd.
Hij herinnerde het zich eerst niet, maar daarna wel.
Flarden.
Onlangs kwam hij ook op de regionale televisie. Omdat het woonzorgcentrum een systeem had aangekocht waarbij de bejaarden op een hometrainer fietsen terwijl op een beeldscherm hun buurt aan hen voorbijkomt.
Dat het fijne herinneringen mag oproepen, dat hoop ik voor hen.
Gisterenavond ben ik met mijn ouders, kinderen en nonkel gaan eten in een fijn restaurant in mijn buurt. Als verjaardagscadeau voor mijn moeder…haar verjaardag van vorig jaar. Ik had haar broer erbij gevraagd. Hij is net verhuisd naar het ouderlijke huis en mijn ouders hebben hem daarbij geholpen.
Ik heb gezien dat ze allemaal van het onderonsje genoten hebben.
Ikzelf vond het fijn hen te zien genieten, al geniet ik zelf nog meer van één op één contacten, of maximaal met vier, waar ik echt in gesprek kan gaan in plaats van door elkaar te harrewarren in een restaurant waar ook aan andere tafels soms hevig gediscussieerd wordt. Soms zelfs over dezelfde onderwerpen als aan onze tafel. Flarden. Chaos. Vermoeidheid.
Dat ik anders ben. En dat van mezelf toelaat.
Misschien kom ik uit een mozaïekei*.
*Mozaïekei = ei waarin reeds in een zeer vroeg stadium de vermogens tot bepaalde ontwikkelingen gelokaliseerd zijn. (Dikke Van Dale)