Photo by Igor Ovsyannykov on Unsplash
Het stoofpotje pruttelt.
Mijn kinderen zijn weer in de buurt, dan kookt mama.
Kinderen zijn de moeite om voor te koken. Vrienden ook, maar op één of andere manier heb ik nog niet gekookt voor vrienden sinds ik in dit huisje woon. Kleine keuken, wat onhandig. Of ik uiteraard. Af en toe de benen onder tafel schuiven is anders ook wel fijn. Dat doen we soms. Maar complimenten krijgen op mijn kookkunst mag ik ook wel smaken. Dank u receptjes!
Ooit heb ik op een doordeweekse zomerdag volledig op intuïtie een pizza gemaakt waarvan mijn jongste zei ‘ik weet niet wat jij met mijn mama gedaan hebt, maar ik heb nog nooit zo´n lekkere pizza gegeten.’ Ik herinner me dat bij het decoreren van de pizza de groentjes uit mijn handen vielen en ik voelde aan heel mijn systeem wanneer ‘het klopte’. Idem dito bij het kruiden. Eén met wat ik aan het doen was. De rust zelve.
Ik zal maar zwijgen dat ik een dag later in het ziekenhuis lag.
Ach. Vandaag heb ik een hele dag gepoetst. Deed deugd om alles nog eens door mijn handen te laten gaan. Me te herinneren welke boeken ik in huis heb. Ontstoft.
Maar ik heb ook gehuild. Toen ik me buiten op de koer had geïnstalleerd voor de lunch rond een uur of drie. Aan het klaptafeltje met de aangeschoven stoel. Toen huilde ik boven mijn boterhammen. Vanwege de herinnering aan een pijnlijk moment. Getriggerd door het lezen van een oud blogbericht van mezelf waarvan ik zag dat er een andere bezoeker naar was gaan kijken. De keerzijde van nieuwsgierigheid.
Hoewel ik heel moe ben, ga ik dadelijk nog de was ophangen en de bedden van de kinderen verversen. Ja dat zouden ze zelf kunnen doen. Maar ik doe het nu graag voor hen. Om hen gastvrij te onthalen. Niets zo fijn als vers gewassen lakens om je onder te nestelen na een vermoeiende dag.
Het water staat trouwens weer hoog voel ik. De afwas moet ook nog weggewerkt. Diezelfde jongste dochter vroeg zonet of ik het stoofpotje zelf had gemaakt. Dat het lekker was. Ja, ik schrijf een voorgerechtje en na het eten een toetje 😉
Lekker stil in huis. Zij met haar hoofd boven haar cursussen. In afwachting van grote zus die heel laat de laptop van jonge zus zal binnenbrengen.
Ik heb mijn oudste dochter amper gezien dit weekend, maar de momenten dat ze hier was waren fijn en intens. Samen ook naar enkele creaties op ‘De beste Singer-Songwriter van Nederland’ gekeken en enkele afleveringen van ‘Wat als’ geconsumeerd, allebei online.
Vóór mijn TV-scherm staat een portretfoto van me van toen ik negentien was. Een cadeautje aan mijn vriend toen voor zijn verjaardag. Inmiddels ex-man. Hij kan er dus niets meer mee doen.
Die foto staat daar goed. En doet zelden een stapje opzij om de TV-beelden prijs te geven.
Gerson Main was overigens zeer te genieten. Zie hieronder.
Fijne week alvast.