Photo by Djamal Akhmad Fahmi on Unsplash
Ik las de mail en dacht ‘ik snap het niet’.
Omdat ik me niet zomaar laat doen las ik hem nog een keer. En ik detecteerde twee van de vijf zinnen waar minstens één woord in ontbrak. Nochtans hadden er twee mensen met nadruk aangegeven dat ze het helemaal akkoord waren met deze ‘visie’.
En toen ging ik kijken wie de bewuste mail gestuurd had en het bleek een directielid te zijn.
‘Ah’, dacht ik, ‘nu snap ik het’.
En ik stuurde prompt een mail met mijn bevindingen naar een collega met de conclusie ‘Maar ik voel me er niet dom door. Goed hé.’
Zucht. Wellicht is het leven simpel als je het gewoon eens kan zijn met mensen die nu eenmaal gezag hebben.
Wellicht is het leven ook een pak luchtiger als je kan aangeven, ‘goed, het is niet mijn verantwoordelijkheid dus maak ik me er verder niet druk om’.
En mogelijk is het leven ook minder geladen als je leugens vergeeft omdat ze voor eigen bestwil werden gemaakt.
Maar ik denk dat een simpel leven ook wel wat saai is.
Vanochtend zag ik een mooi ronde oranje-roze zon zich door de grijze hemel wurmen.
Ik heb van de aanblik genoten.
Tijd voor een koffie en een mijmering.
Die maak ik helemaal zelf. Met keuzes 🙂