Photo by Will Cornfield on Unsplash
Ik legde eerst het takje neer dat ik vanochtend van mijn koer opraapte. Blies toen de rode ballon lichtjes op tot een hartje en maakte die met een rekker vast onderaan de tak. De olifant zette ik binnen mijn speelruimte: een lijntjesblad met ook daarop getekend enkele takken met ontluikende bloesem. Mijn dochter vond het mooi papier en had eergisteren meteen een blaadje afgescheurd van de nieuwe grote blocnote om er een briefje naar haar vriend op neer te pennen en op de post te doen. Hoezo, blauw scherm?
Het schaap en het konijn plaatste ik buiten mijn grondblad. Het kaarsje met houder legde ik onderaan het blad. Naast de gele vis. En naast de lucifer. Toen pende ik onderstaand gedicht neer op een apart blad. Zodra ik tevreden was over de correcties schreef ik het stukje poëzie over op mijn lijntjesblad, rechts bovenaan, net boven de bloesem. Dat moest het zijn.
ik wortel in liefde
maar waar blijft mijn vuur
wie doet me straks leven
ik neig naar het uur
dat de waarheid me inhaalt
het dierenrijk kwijnt
mijn takken verdorren
ik lijd tot ik leid
Als woord voor het geheel koos ik ‘verantwoordelijkheid’. Al was ik er daarstraks al niet helemaal tevreden over. Dit woord klonk en klinkt me te ‘hard’. Te ‘vermoeiend’ ook.
De betekenis die het meest past bij mijn woordkeuze voor ‘verantwoordelijkheid’ is wat Van Dale omschrijft als ‘de taak/plicht voor iets of iemand (goed) te zorgen’. Voor moeder aarde bijvoorbeeld.
Maar nu ik vanavond mijn woorden herkauw, past ‘engagement’ en zelfs ‘genegenheid’ beter bij wat ik wil zeggen. ‘Me vanuit liefde verbinden aan.’
Vanuit liefde engagement opnemen waar mijn kinderen (later) dankbaar en trots op zijn. ‘Dat is wat mama deed voor ons’.
Bijvoorbeeld.
Want ik doe het niet alleen voor hen. Ook voor die kinderen voor wie ik voorlees in de jeugdbibliotheek, die kinderen die nog in de buiken van hun mama´s schuilen.
Ik zou graag een verschil maken. Dat hopelijk het verschil mag maken en één en ander mag doen kantelen naar meer welzijn. Of welzijn voor meer mensen dan vandaag het geval is.
Ik doe het ook voor mezelf. Omdat ik me momenteel in wat nieuwe materie verdiep en dit project de methodieken toepast die ik daar tegenkom. En de verbinding met deze tot vanmiddag onbekende maar gelijkgestemde mensen me alvast voedt en mijn kaarsje doet branden.
Welwijs keuzes maken. Waar liggen die onbetreden paden?