‘Mevrouw, weet u misschien hoe laat het is?’
Ik zocht mijn smartphone in mijn tas en zei ‘half twaalf’.
‘Ah, dan staat ze juist’, zei hij.
‘Ik heb deze horloge net gekocht en ik wou zien of ze juist gaat. Ik had een andere horloge binnen gedaan omdat het glas kapot is en dat is volgende week klaar. Dat kost maar vijftien euro gelukkig. Maar ik doe niet veel geld meer op hoor. Al is deze horloge wel een dure horloge eigenlijk, maar ik wil weten hoe laat het is. Ik spaar heel goed, als ik ga werken, allez…ik ga nu niet werken omdat mijn grootmoeder overleden is en zo…en ja, het is niet zo´n makkelijke periode. Maar als ik weer ga werken binnen een jaar of zo dan zet ik opnieuw de helft van mijn loon opzij. Neen, ik geef niet veel meer uit.’
Ik had begrijpend geknikt en gehumd.
Hij was blijkbaar gerustgesteld, nam afscheid en struinde verder.
Zich nu weer volop bewust van tijd.
Ik at alvast mijn lunch op, gezeten op het bankje waar ik even de tijd overbrugde.
Ik was met de fiets naar mijn bestemming gereden en bij het checken van het tijdstip ergens halverwege mijn traject was ik tot het inzicht gekomen dat ik een uur te vroeg was vertrokken. Maar het weer leende zich voor gemoedsrust en het bankje leek me prima om mezelf en mijn omgeving te bestuderen. Ook de winkelstraat liep ik daarna even door, maar op een Standaard boekhandel na waren bijna alle winkels gesloten. Vakantie wellicht, ik heb het niet nader bestudeerd.
De boekhandel ben ik wel even binnengegaan maar ik heb me ingehouden.
Schriftjes en boeken slechts overschouwd zonder ze nader te bestuderen. Mezelf toesprekend ‘je hebt niets nodig lieve dame…’
Hoewel onze uitgaven nu veel makkelijker te volgen zijn omdat vrijwel alle aankopen elektronisch verlopen, maakt dat op zich de stand van de rekening minder doorzichtig, vind ik. Bedragen tikken vlotjes weg zonder dat je het meteen voelt. Vroeger zag je cash geld verminderen in je hand. Nu moet je effectief naar de stand van je rekening gaan kijken om te zien hoeveel marge je nog hebt. En domiciliëringen maken het overzicht niet altijd doorzichtig.
Af en toe weten hoe laat het is omdat het bedrag van een domiciliëring niet van je rekening is kunnen gaan, het houdt je alert. Al heb je dat soort fouten niet altijd meteen door en moet een aanmaning je wakker schudden. Shame on us.
Weten hoe laat het is. Je kan het als kind ook aan de blik van je ouders merken. Als je bijvoorbeeld geld meekrijgt om naar de winkel te gaan en er een extraatje koopt omdat je vindt dat je dat wel verdient. En je wisselgeld dus niet klopt. Dat soort uitspattinkjes valt minder op wanneer je de bankkaart meekrijgt en de rekening ‘verliest’. Enfin. Er is allemaal wel een oplossing voor te vinden.
Het is trouwens op veel vlakken wel vijf voor twaalf…maar dat wordt een ander verhaal.