de dag dat je de pijn ont-dekt
die jaren van je leven lacht
met wie je graag wil zijn
of wat je had verwacht
het is verdacht
maar zelfs hier in het typen
van dit dicht nog
dient hij zich weer aan
zowaar, het is nog niet gedicht
de kloof die gaapt tussen mijn weten
en hoe zelfs in dit schrijven
het samenkrimpen van mijn buik
veel te groot te lang en ongehoord
op mensenmaat verdriet zal heten
had ik dit allemaal geweten
dan werd ik wellicht niet
de vrouw die dit relaas hier schrijft
omdat ze leeft wat haar beklijft
al gaapt haar tijd
om licht
Ik heb het enkele keren gelezen en opnieuw gelezen.
Gewoon om het, zover ik kan, te bevatten.
mooi (:
ps. Voel je niet verplicht om op mijn reacties te reageren