Amai, wat ben ik moe. Misschien toch maar eens naar de huisarts bellen of ik de kans loop nog moeder te worden als dit blijft duren. Ik weet, dat ben ik al, maar veel vermoeidheid daarbovenop … ik weet het ook allemaal niet, hoe dat marcheert met de huidige buitenaardse betrekkingen.
En geeuwen dat ik doe. Niet om aan te zien. Omdat ik mijn hand natuurlijk niet voor mijn mond houd als ik alleen ben. Al is dat ‘alleen’ soms in virtuele verbinding met andere mensen en dan vergeet ik dat zij me wel zien. Gaap, mond wagenwijd open.
Maar ach. Dat staat eigenlijk gelijk aan genieten. Vind ik hé.
Zoals kunnen plassen als je je lang hebt moeten inhouden. Dat kan ook deugd doen. Het was Herman Van Molle die ik dat eerst hoorde/las beweren jaren geleden. Ik kan het alleen maar beamen. Tenzij je een blaasontsteking hebt natuurlijk. Dan is een toiletbezoek een pijnlijke onderneming. Al klopt dat woord ‘onder-neming’ in die context eigenlijk niet, bedenk ik me zo…misschien is pijnlijk plassen wel ‘gedoogbelijd’.
En ach, wat is uiteindelijk het eerlijkst?
Een geeuw onderdrukken of je gaapvermogen eens goed doorleven en er dan woorden aan geven als ‘amai, dat deed deugd.’ Met van die gelukkige en lichtjes betraande ogen erbij. En dan nog wat nasmakken zo van ‘dat hebben we weer lekker gehad.’ Als je dan in gezellig gezelschap vertoeft zie je die anderen ook beginnen geeuwen.
Ik denk dat het ooit een leerkracht zedenleer was die zei: ‘als je boos bent op iemand, en die ander geeuwt, dan geeuw jij niet mee.’ Je kan volgens hem alleen maar na-geeuwen als je de mensen die je ziet geeuwen sympathiek vindt.
Misschien moet ik dan nu maar de straat op. Mijn angst voor de donker in mijn rugzak en een avondlijke geeuw-wandeling doen. Blijven staan vlak voor mensen en eens ferm geeuwen. En dan zien of ze terug geeuwen. Dan weet je dat je verbinding hebt en kan je afsluiten met een welgemeend: ‘bedankt voor het vertrouwen. Je deed deugd.’
Zoiets. En dan ga je samen naar huis en speel je scrabble. Of zo. Ik heb er alle vertrouwen in dat mensen die eens goed kunnen geeuwen en zich daar niet voor generen, goed zijn in scrabble.
Ik zou gaan voor drie maal woordwaarde met een oscitatio animalis.
Ik heb trouwens ook zo mijn mening over het opeten van snottepieten. Van die harde.
Maar ik zal het bij één onderwerp houden om het allemaal wat overzichtelijk te houden.
Warms en knussigs!
Toedeloo!!
Gaap…Mmmh, mmh…mjshmblubm.