Energie. Er valt wel wat over te vertellen.
Het heeft me een dag gekost om mijn eigen energie terug in beweging te krijgen. Ik deed het dan ook op de verkeerde manier. Zoals we zo vaak doen als we moe zijn. Beetje rusten…mag toch op een zondag. Met de gedachte dat we dan wat later wel weer opgeladen zullen zijn.
Niet dus.
Tot ik wat actie bracht in mijn lichaam en ik één en ander
weer voelde stromen. Met kippenvel all over the surface op sommige momenten.
Dan maar een fleece aan en de dag ietwat actiever afronden.
Hopelijk vindt de rust me vannacht nog voldoende, nu ze vandaag al zo lang in mijn gezelschap verbleef…En sta ik morgen wat fitter op. Of volg ik mijn hernieuwbaar inzicht en breng ik meteen met het juiste been uit bed wat beweging in lijf en leden.
Meestal sta ik ´s ochtends op met rugpijn. Omdat ik op mijn
buik slaap. Niet slim. De huisarts die ik laatst bezocht was er erg duidelijk
over: ‘dat ga je echt moeten afleren!´
Ik ben er hardleers in. Het ligt ook zo lekker om te beginnen snoezelen…
Nochtans heb ik al wel geleerd hoe ik mijn energie moet sturen. Als het denken vastloopt, kan beweging in het lichaam helpen. Als het denken te snel gaat, helpt het me om bewust heel traag te gaan stappen. Als het hart op hol slaat, kan bewust erin ademen haar tot rust brengen. En als een brok energie klaar zit, dan dans ik die los. Van subtiel tot wild. Uit het zicht, dat wel 😉
En als ik voor de verandering eens niets te vertellen heb,
dan begin ik met schrijven en maak er een freewriting van. Schrijven zonder
censuur en zonder stoppen. Als je even aan niets denkt, schrijven dat je aan
niets denkt en uitkijken naar de volgende gedachte die zich aandient.
Tot ik leeg geschreven ben. Voor dat moment weliswaar.
Ik mis wel de tijd dat ik dagelijks gedichten schreef. Of
neen, ik mis niet de tijd maar het schrijven van gedichten. Het was vaak een
fijne flow waar het leek alsof ik gewoon neerpende welke inspiratie mijn systeem
opving. Er zaten er best leuke tussen. Niet allemaal.
Als ik sommige gedichten teruglees vraag ik me af wat me bezielde… Of wat de inspiratie
bezielde, want het enige dat ik deed was de woorden opvangen en neerpennen. 😉
Teruggeven via geëigende kanalen. Met en zonder lezers die feedback gaven. Enkele
fans zelfs.
Ach ach. Ik vraag me soms af hoe het moet zijn om één passie te hebben. Om je te verdiepen in één activiteit of onderwerp en daar dan je leven aan te wijden. Waarom moet ik toch zonodig in zoveel verschillende dingen geïnteresseerd zijn en kan ik me niet focussen op één domein?
Het zal wel te wijten zijn aan mijn energiespectrum. En is
het een kwestie van de juiste filter erop te zetten. Een chebishev-filter
bijvoorbeeld. Filtert de hoge frequenties vrij scherp weg…als ik me goed
herinner…
Ik schreef ooit een programma in Matlab om dit soort filter te berekenen…
Een gedicht heb ik er nooit over gemaakt.
Maar morgen is een nieuwe dag. Met verse energie en lonkende frequenties om op in te tunen.