https://dilbert.com/strip/2020-06-22
Het werd me ooit verteld.
Dat als je software wil testen, je een kat over het toetsenbord moet laten lopen om te zien of de boel vastloopt. Diezelfde kattenpootjes op de touchscreens van vandaag zullen wel niet zo gezond zijn, onderstel ik.
Anekdotisch testen kan dan een uitkomst zijn.
Zo hoorde ik vandaag mijn oudste dochter vertellen hoe ze een pesto wou maken in de blender en hoe die met een geluid dat ze even ter illustratie nabootste aangaf dat hij het helaas, pindakaas alsnog begaf onder haar opdracht.
Stond nochtans niet in de gebruiksaanwijzing. Zal wellicht niet in de testfase aan bod zijn gekomen.
Maar hoeveel informatie moet je geven als je een nieuw product op de markt zet?
Dat de zee niet opgewarmd kan worden ‘in’ je microgolfoven? Dan wel ‘door’?
Dat een biografie niet noodzakelijk warmer binnenkomt omdat ze nog heet van de naald is? Of vers van de pers(commentaren).
Dat duur geen synoniem is voor duurzaam? En goedkoop niet noodzakelijk een goede koop oplevert?
Ik merk dat ik hier zelf niet echt warm loop voor mijn eigen schrijfsel.
Ik bedoel maar, hoe kom ik dan aan lezers, toch?!
Op mond aan mond reclame kan ik ook al niet rekenen in deze Coronatijden.
Toegegeven, ik ben bij Dilbert begonnen en heb er wat associaties aan vastgehangen. Maar het vlot niet echt.
Helaas, pindakaas. Alweer.
Gelukkig heb ik niet de ambitie om een boek te schrijven. Verbeteringen aanbrengen omdat anderen vinden dat ik me anders moet uitdrukken. Ik bedoel, ik druk me al elke ochtend honderd keer op en geen kat ziet het verschil aan mijn arme armen.
Die krassen op mijn smartphone daarentegen…tsss…
Geen hond die ernaar kraait. Ook al zo`n vreemde uitspraak.
Fiducia, stop nu maar.
Je raaskalt.
Nul komma nul relevantie.
PS: allemaal de schuld van mijn kat (sturen)…