Grappig. Ik opende een nieuw bericht zonder benul te hebben waarover ik het zou hebben. Toen zag ik ergens op mijn scherm het woord ‘zichtbaarheid’ staan en dacht: yep, dat wordt het.
Een gepaste foto vind ik niet meteen maar dat klaart zich wel uit zodra ik heb getypt wat zich nu nog niet openbaart.
Dat de leegte plaats mag maken voor inspiratie.
Op straat ben ik graag goed zichtbaar.
Zo was ik heel zichtbaar met mijn grote doos die een vaas met bloemen bevatte. Ik schreef er een tijdje geleden mijn relaas over. Maar met die grote doos fietsen was niet zo veilig. En laat me nu net op straat zichtbaar willen zijn om mijn eigen veiligheid te verhogen. Beter zichtbaar, zeker nu het daglicht langer slaapt.
Ik heb wel wat fluo hesjes liggen thuis. Ik krijg ze aan mijn dochters niet verkocht. Is me nooit gelukt als ik me goed herinner. Net als die helmen, allemaal goed en wel als dat al ingeburgerd is maar als je jaren hebt rondgereden zonder, waarom dan ineens wel een helm gaan dragen. ‘Jamaar het verkeer wordt agressiever en er rijden meer dronken chauffeurs rond.’ Is dat echt zo en overtuigt dat de jongeren van vandaag?
Enfin. Dat het allemaal niet zo simpel is.
Zichtbaarheid als persoon.
Er is een tijd geweest dat ik gezien wilde worden. Voor wat ik deed. Voor de prestaties die ik neerzette. Voor mijn unieke bijdrage.
Ik merk dat ik nu nog wel de behoefte heb gehoord te worden maar dat de behoefte om zichtbaar te zijn eigenlijk zo goed als verdwenen is.
Ik draag nu liefst mijn steentje bij zodat andere mensen kunnen blinken en bloeien en gloeien. Dat te mogen zien gebeuren geeft me vreugde.
Vooral als het lukt bij mensen die uit zichzelf niet zo makkelijk durven of mogen schitteren.
Een goeie host zijn voor openbloeiwerkzaamheden.
Mmmh, klinkt goed.
Dat maakt mijn hart warm en daarvan gaan mijn oogskes schitteren.
Dan fiets ik als een glimworm op mijn stalen ros door de straten.
Zó zichtbaar ja 😉
En vaak komt er ook vreugde als ik kleine en grotere ukjes zichzelf zie en hoor uitdrukken. Een neefje in de supermarkt spot bijvoorbeeld, omgeven door zijn vrienden. En dan zijn draaien en keren opmerken als hij die gekke tante in de gaten krijgt.
‘Zeg ik iets, zeg ik niets’.
Gekke tante zwijgt en registreert.
Et voilà, mijn foto is gekozen. Heb hem ooit al eerder gebruikt voor een blogbericht.
Een tijd geleden hoorde of las ik ergens de uitdrukking ‘als een boeddhistische stormram’.
Dat sprak ook wel tot mijn verbeelding.
Maja, … dat doet niet terzake nu ik het over zichtbaarheid heb.
Een boeddhabeeldje zo in focus op een blad.
Ik ga er even bij mijmeren.
Zo, dat is ook weer gebeurd 😉