Voorkomen

Photo by Annie Spratt on Unsplash

Ach ach…weer zo´n avond waarvan ik niet weet welke woorden zich hier gaan uitdraaien. En of het een coherent geheel gaat worden dan wel of er toch weer gekke bokkesprongen zullen in voorkomen.

Beter voorkomen dan genezen, zeg ik altijd.
Vandaar dat ik schrijf.
Als ik morgen dan met een beter voorkomen de deur uitstap, kan ik misschien nog ergens komen. Eens. Ooit.

Mmmh, ik neig weer naar dikke van Dalistische woordspelingen.

Maar ja, wat ik me nu herinner…in mijn blogbericht van gisteren schreef ik een motto neer dat volgens mijn dikke teen bij mijn kleine teen twijfels opriep. Omdat er nog iets aan schortte.
Vandaag las ik een spreuk die ook over werk ging en die luidde als volgt:

Ze zet de laptop even met een gezwinde zwaai op de grond, loopt naar het kaft dat ze daarstraks meekreeg en snort de spreuk op. Nadat ze deze regel schreef…

“Kies een baan waarvan je houdt en je zult nooit in je leven nog een dag hoeven werken.” Confucius.

Dan stond er nog achter dat die man uit China zou komen en in 551v. Chr zou geleefd hebben (slechts één jaar…en die mens kon al schrijven?!) …
Dat ga ik toch even opzoeken. Ik wil u hier geen blaaskes wijsmaken hé.

De vrije encyclopedie Wikipedia zegt hetzelfde, Confucius kwam uit China. Daar lees ik ook nog ‘De voorouders van Confucius waren grondbezitters in de staat Song, totdat zijn overgrootvader vanwege politieke ontwikkelingen gedwongen was te vluchten naar Lu.’

Zouden die dan een koekjesfabriek begonnen zijn?

Even de website van LU België erbij gehaald. Daar lees ik, ook zonder ermee akkoord te gaan: ‘Hoe gebruiken we cookies op lu.be: Deze website maakt gebruik van een technologie genaamd cookies om uw gebruik van de website te vergemakkelijken.‘

Amai, dat vind ik wel ingewikkeld worden allemaal. Ze gebruiken dus op hun website koekjes om het gebruik van de website te vergemakkelijken. Als dat dan koekjes met chocolade zijn, wordt dat toch een ongelooflijke knoeiboel, niet?!

Ik zou dat ook wel eens willen proberen, een koekje eten en nagaan of ik dan makkelijker een blogbericht kan produceren.
Maar ik heb weer geen koekjes in huis…dat zul je altijd zien…Of is het ‘Dat ZAL je altijd zien?’
Me koekjes verbeelden zal ook wel niet lukken in mijn huidige staat van welzijn, loog ze.

Dan lees ik maar even mijn brouwsel terug om na te gaan of ik er een logica in kan vinden die de logikus in mij tevreden stelt.

Momentje…

Afsluiten met een logikus. Dat lijkt me in deze wel aangewezen.
Een logikus is een kus tussen twee of meer bits. Naargelang je de focus  een bitje (dialect voor ‘een beetje’) naar links of rechts verschuift, kan je daar virtuele kuffels of knussen mee brouwen.
Dat is volledig alcoholvrij. Je kan daarna gewoon de trein of bus nemen zonder vervoerbewijs.

Zolang er geen controleur op je afkomt geraak je dan thuis zonder systeemcrash. Wel nog prototypisch bijsturen!

Tijd om te vertragen denk ik 😉
En dat ze het zelf beseft he…

Meditation in slow motion, here i come!