Photo by Anthony Intraversato on Unsplash
Nu zit ik met een probleem.
Ik wil eigenlijk het liefst verhullen dat ik gisteren niets geschreven heb hier. Dus zou ik met de publicatiedatum kunnen foefelen. Ik denk wel dat dat lukt. En dan lijkt het alsof ik gisteren ook gewoon plichtsgetrouw gewerkt heb aan mijn eigen blog. Dan moet ik uiteraard ook nog een nieuw bericht maken voor vandaag want anders verschuift mijn probleem. En dan moet de Ik van morgen het probleem van gisteren meesleuren. Tenzij ik dat kan aftrekken van de ontlastingen van morgen. Of dat ik de aftrek van morgen daarmee kan ontlasten. Ik weet niet of dat kan…Of dat een nieuw probleem genereert.
Ik zal wel zien hoe het uitdraait.
Het was een fijne dag gisteren. Drie dierbare vriendinnen en een bomvol theatertje vol enthousiaste kindjes en mama´s, met een enkele papa ook. Het zoontje van een vriendin die mee aantrad als lezertje/geluidjescreativist. Boekjes lezen en verbeelden over liefde en vriendschap en een quiz tussendoor om samen uit te pluizen wat nu liefde is en wat vriendschap.
We hebben geen duidelijke grens kunnen trekken, dus hebben we ook beslist geen muur te bouwen. Migratie is toegelaten, van vriendschap naar liefde en weer terug. Goedkope navigatietickets in de vorm van een knuffel als respect wordt gegarandeerd. Buikgevoel dat recht moet spreken.
Eigenlijk waren dat allemaal geen conclusies van de voorleessessie, ben gewoon een beetje aan het freewheelen. Moet kunnen toch, tees is wel mijn eigen blog he, tis niet dat ik adverteerders heb die voor mijn inkomsten de boekhouder laten foefelen met data. Of zo.
Maar wat had ik als titel van mijn blogbericht?
Ah ja, ‘foefelen’.
Ik ga eens kijken of dat in mijn dikke bijbel staat. Momentje.
Jaja, het staat erin. Met drie betekenissen nog wel.
Ik heb ook het woord ‘foekelen’ serendipitygewijs ontdekt.
Betekenis: ‘geld ophalen bij het muziekmaken’
Ik denk eigenlijk dat de oplossing van elk probleem erin bestaat te leren zingen voor de kerk uit is.
Maar ‘ik denk’ schrijf ik en ik had nochtans de raad gekregen wat minder te denken.
Vandaar: foefelen maar met die datum…
(foefelen valt onder ‘doen’, niet onder ‘denken’)
Haha…
En weeralom beëindig ik het lezen van dit blogbericht met een big smile!
En een gelukkig gevoel ook.
Bedankt hiervoor Fiducia.
Ahaaa, een zoevende zebra reageert! Wel almachtige toch…
Inner het gevoel zou ik zeggen, dan kan je het later weer oproepen. x