Photo by Kristina Flour on Unsplash
Zo, ik heb net besloten vanaf morgen promotie te maken.
Eerst maar even aangeven waar je dan op moet letten, Scott Adams leidt het prachtig in:
https://dilbert.com/strip/2018-11-25
Vanochtend kon ik dat nog niet zeggen, dat ik zulke domme dingen als broekloos gaan op het werk nooit zou doen.
Dat ik mijn eigen toekomstverhaal zou smoren voor het de baarmoeder verlaten had.
Wat er aan voorafging…
Ik heb voor een online publiek dat ik niet kende om 6u vanochtend in pyjamabroek mijn ‘oortjes’ gaan nemen in mijn handtas, en besefte pas toen ik weer neerzat en die oren inplugde in mijn computer dat ik over die pyjamabroek, in tegenstelling tot over mijn pyjamablouse, geen pull had getrokken…en dat de zoom-sessie al up and running was…
Nu ja, gelukkig had ik over die broek geen pull getrokken of het zou nog een beetje moeilijk stappen zijn geweest er bovenop.
En nog een portie belachelijker dan het nu al was. Denk ik dan…
Maar goed. Verder is de online meditatiesessie goed verlopen.
Meer nog. Ik kreeg op verschillende momenten een hele rilling doorheen mijn lijf die best chill was.
Overigens, als je over de schreef van het fatsoen gaat bestaat de kunst er in om je gezicht serieus te houden en te doen alsof er niets aan de hand is. Dat heb ik van horen zeggen 🙂
Maar ik ben eigenlijk toch wel blij dat ik dit keer een pyjamabroek aan had.
Dus ga ik morgen promotie maken. Dat heb ik net besloten.
Waarvoor ik dan promotie ga maken, vraagt u zich af?
Misschien is het goed om met communicatie te beginnen:
Promotietip 1: ‘breng uw collega´s zo snel mogelijk op de hoogte van dingen die hen aanbelangen’.
Zijn er tegenargumenten te bedenken?
Ik probeer me in te leven:
-
-
-
- Ja maar, wat dan als die collega´s straks over mijn hoofd springen? In pyjamabroek, of erger nog, …?
- Wat als die collega´s dan tegen mij ook alles gaan zeggen dat me aanbelangt, ik bedoel, dan kan ik niet meer doen alsof ik het niet wist…
- Wat dan als die collega´s zich goed gaan voelen in hun job, is het zo al niet erg genoeg op het werk?
-
-
Zo, drie tegenargumenten is wel genoeg voor een tekst.
Misschien moet ik nog voor iets anders promotie maken…Even denken.
Hoe zou het zijn als ik eens promotie maak voor mezelf?
Wat zou ik dan in de kijker zetten?
Niet mijn pyjamabroek, die is niet echt bijzonder. Misschien moet ik toch maar wachten tot de storm van bovengenoemd schandaal gaan liggen is vooraleer ik me aan een promotie van mezelf waag.
Wel goed anders dat ik mijn tekortkomingen zelf naar buiten breng, vooraleer de tabloids dat doen. Of de tablets. Ben al blij dat ik een laptop heb. Beter dan laptopless op een desktop te moeten werken die niet zo mobiel is als een mobiele telefoon waarvan de camera niet meer werkt. Toch?!
Maar ik ben dankbaar. Dat ik vandaag na deze vreemde dag nog een fijne babbel heb kunnen doen met iemand die bereid was te luisteren en alle begrip toonde voor wat ik liever niet had willen vertellen – allemaal – maar gewoon uitbraakte omdat ik overliep.
‘Overlip’ schreef ik eerst. Vind ik wel een grappig woord.
En dat woord overlip brengt me in beelden en emotie terug bij de conducteur op mijn terugreis van het werk vandaag, die met zijn erg beweeglijke en voluptueuze onderlip bij het uitspreken van de laatste lettergreep in het woord ‘alsjebluf’ mijn lachspieren beroerde en me naar een pen deed grijpen…en toch weer niet. Omdat ik bedacht, neen, ik onthoud het zo wel en het woord vind zijn weg wel naar mijn blog.
Zodoende.
Maar er gebeurt zoveel op een dag, een mens zou een hele dag kunnen schrijven, toch?!
Een stukje waarheid, een stukje durven en vooral doen.
En dan nu: tijd nemen voor emotie…is in promotie dezer dagen…
KOOPJESSS!!! Twee emoties kopen, eentje GRATISSS!