Photo by rawpixel on Unsplash
Het is nog maar kwart na zeven nu, maar ik ben al helemaal uitgeteld. Het ligt wellicht aan de natuurwandeling van vanochtend. Daar worden de kindjes moe van als ze al hun sensoren open zetten. Dus ga ik het hier niet te lang meer trekken en seffens mijn bedje opzoeken, me in mijn deken opkrullen en wat radio luisteren. Misschien nog wat kauwen op de vraag welke spullen ik eerst ga triëren en hoeveel keer ik morgen op en af naar de kringloopwinkel wil fietsen met goed gevulde fietszakken. Loslaten, jiehaa!
Alstublieft dankuwel, in een jaar niet meer aangeroerd dus klaar om iemand anders´ eigendom te worden.
Ben na de wandeling een deel van het traject met mijn vriendin teruggefietst en zodra onze wegen scheidden ben ik halsoverkop de fietswinkel binnengestapt. Wou wat rondsnuisteren. Kunstenaarsafspraakje met een hoek af. En ik heb opnieuw een fietsbel gekocht. Ter vervanging van een oud exemplaar dat door een aantal nogal pittige contactmomenten met de grond geen ‘bruikbaar’ geluid meer voorbrengt. Had er al aan gewrongen maar het baat niet. Maar weggooien doe ik ook niet. Wellicht zet ik het aan de rechterkant op mijn stuur. Zo configureer ik een stuur met drie bellen en twee half slappe gehaakte bloemen. Omdat gewoon niet bij me past zeker 🙂
Ik heb ook aan de winkeljongen gevraagd wanneer het wat rustiger is om mijn fiets in onderhoud te geven. Hij beweert eind oktober. Er zijn mensen die niet meer fietsen als het weer te gortig wordt. Alle begrip. Te voet is inderdaad een mooi alternatief en dan moet je niets smeren…hoewel, hoewel…
Mijn wasmachine draait haar derde opdracht vanavond, ze lijkt stil te vallen…al lijkt me dat iets te vroeg…even kijken…
Jaja, het was klaar. Dus even op half programma in de droogkast gestopt om morgen verder aan de wasdrad te drogen te hangen. Blijft het morgenvroeg droog google?
Ze zegt van wel. Dan ga ik door met wassen van de resterende stapeltjes. Misschien alsnog straks in het donker ophangen? Spookie…
En ongelooflijk interessante info, niet? 😉
Ja zeg, het kan niet alle dagen hoogdravende kwaliteitsliteratuur zijn hé. Een mens moet vooral schrijven, doordoen en vroeg of laat zit er dan wel eens een pareltje tussen. Dan hopen dat de zwijnen er niet mee sjotten of, stel u voor, die parels in hun neus stoppen…
Wat een gedachte Fiducia, ctrl-alt-delete.
Ziezo. Reset.
Maar nog steeds moe. Dus fotootje zoeken, stem erop los laten, bestandje bijschaven, soundcloudgewijs één en ander uploaden, foto, code knippen en plakken, testen, tevreden en klaar.
En hoe gaat het met Fiducia?
Oh, druk druk druk, ge kent dat hé…
Haha…