Let go and let come

De zin in schrijven vindt me niet. Mijn ochtendschrijfsels zijn een noodzakelijk kwaad om op gang te komen.
Neen, misschien moet ik dat zo niet uitdrukken…
Mijn ochtendschrijfsels doen me het licht ontdekken in mijn eigen duisternis. Ze openen mijn dag.

Sinds ik thuis ben van het werk slaap ik veel. Enorm veel. Meestal elf of twaalf uur per nacht. Morgenvroeg zal het pijn doen omdat ik een vroege afspraak heb staan met mijn therapeut. Waar ik eerst nog een treinrit voor moet maken en een wandeling van een half uur.
Maar dat is beweging. Dat had ik me los van deze afspraak al voorgenomen.

Ik merk wel dat ik stilaan naar het einde van de therapie verlang.
Als ik nu inderdaad aan de kern van mijn ‘ui’ zit, mag het dan nadien zo draaglijk worden dat ik het helemaal zelf kan hanteren?

Aan het einde van mijn voorlaatste behandelsessie zei mijn therapeut ‘dat er nog twee kleine knoopjes zaten ter hoogte van mijn middenrif’.
Nadien volgde het afzien en de noodzaak even los van het werk te functioneren. Ik was er al twee weken niet in geslaagd om op mijn normale startuur op kantoor te arriveren. Telkens een uur later. Intens vermoeid, ‘het’ zat dus al klaar.

Dus toen ik het hem teruggaf de volgende sessie, dat hij had beweerd dat er nog twee kleine knoopjes zaten en ik toch zo had afgezien, zei hij simpelweg ‘ja, maar het zijn wel de moeilijkste knoopjes van allemaal’.
Had ik dat vooraf geweten…dan zou ik mijn systeem wellicht gesloten hebben om mezelf te behoeden voor de pijn.
Om die pijn vooral niet te moeten voelen. Uit te stellen eventueel.
Maar nu diende hij zich aan in volle glorie. Loeihard en meedogenloos.

Maar het is goed zo, spreek ik mijn nieuwsgierigheid toe. Al word ik dus stilaan wel wat ongeduldig.

Bovendien krijg ik beelden op mijn netvlies gebrand waarvan ik niet weet wat ik ermee moet.
Ik laat ze dus maar los en bekijk (immer verwonderd) wat zich aandient.
Let go and let come.
Dat is toch de enige manier om dit proces draaglijk te houden.

Als ik nu in één woord zou moeten samenvatten wat dit blogbericht symboliseert, wat moet ik dan nemen?
Even in mijn categorieën gaan snuisteren: DOORZETTEN.

4 antwoorden op “Let go and let come”

    1. Ik weet niet goed of je er de spot mee drijft of niet, dus besluit ik maar met dankjewel te zeggen Peter…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.