misschien, zo schrijft ze
ben jij de inspiratie zelf
en kijk eens wat eronder zit
welk inzicht geeft het jou
ik ben er nog niet uit
noteer elk compliment
maar bij de vragen geraak ik strop
ach, ook niet weten went
ik doe gewoon wat waarde heeft
nu ja, toch in mijn leven
en word wel blij als ik dan zie
dat dingen gaan bewegen
maar zeggen, dat was ik
ach neen voor mij maakt dat niet uit
hoewel, ik schrijf het hier wel neer
dan toch een pauwenveer?
Niet weten is voor de nieuwsgierige een smet op het blazoen, maar ook niet meer dan dat. Niet meer wíllen weten, dat is ernstiger. Ouderdom? Onverschilligheid? De pauw ziet zijn eigen veren niet. Geef hem een spiegel en hij denkt hij een concurrent te zien. De mens wil (h)erkenning. In de spiegel ziet de mens zichzelf.
Ik ga niet akkoord met je eerste zin. Niet weten is volgens mij net extra voeding voor een nieuwsgierige. Ikzelf ben ‘bewust incompetent'(inclusief onwetend). Dus moet ik bijleren, toch?!
Getuige mijn nieuwe blogbericht…Wat is trouwens een ‘blazoen’? Even opsnorren…Ah, ok. Dat heb ik gelukkig niet 🙂
Okay, Ik ben het met je eens. Niet weten is voer voor nieuwsgierigheid. Maar wennen aan niet weten, dat heeft toch iets van je erbij neerleggen. Je hebt gelijk natuurlijk. Ik schaar me zonder aarzeling in het leger der onwetenden, mét blazoen, inmiddels onherkenbaar door alle vlekken, schilfers en butsen . 🙂
Overigens, over snoepjes. Je kunt niet alles weten en de intenties waren/zijn goed. Het is altijd een afweging – lichtjes of niet. Ik vrees dat dat nooit overgaat.
Je zal wel gelijk hebben. Het snoepje vervangen door een appel geeft dan weer andere connotaties. Het is toch allemaal niet simpel zeg…